Het zomerreces heeft de bewindslieden in het kabinet niet van gedachten doen

veranderen. De reeds ‘gelekte’ verhoging van het defensiebudget met 300 miljoen

euro, minus een algemene korting van ruim 100 miljoen euro, is de harde realiteit

voor het defensiepersoneel.

Het betekent voor het jaar 2017 en hoogstwaarschijnlijk ook voor 2018, daar er in
september 2017 waarschijnlijk nog geen nieuw kabinet zal zijn aangetreden, stilstand
voor Defensie. Zolang er geen duidelijkheid is over het substantieel verhogen van
het defensiebudget is er ook geen sprake van een lange termijn perspectief voor het
personeel. Investeringen zullen wederom op de lange baan worden geschoven en/of pijnlijke
keuzes zullen moeten worden gemaakt.

Dit laatste is zorgelijk. Zolang onze politici geen duidelijkheid scheppen over de toekomst
van Defensie zal het onrustig zijn in de defensieorganisatie. Nieuwe reorganisaties zullen het
personeel ten deel vallen daar het budget niet dekkend is voor de taken die Defensie volgens
dezelfde politici moet uitvoeren. De roofbouw op mens en materieel gaat dus ook het komende
jaar gewoon onverminderd door. Onderhoud wordt uitgesteld omdat er door de afslanking
onvoldoende materieel beschikbaar is maar de taken,vanwege een veranderde risicoanalyse,
moeten wel worden uitgevoerd. Met het sterk ingekrompen personeelbestand moet, door
de veranderde risicoanalyse, eveneens steeds meer worden gedaan. Een sterk ingekrompen
personeelsbestand dat ook nog eens rond de 90% is gevuld daar er niet voldoende budget
beschikbaar is voor een gevulde organisatie.

De broekriem zal dus ondanks de “trendbreuk” van afgelopen jaren ook in 2017 moeten worden
aangehaald. Het bezuinigen gaat de politiek gemakkelijker af dan het weer op het peil brengen
van het defensiebudget. Dit laatste heeft het defensiepersoneel niet verdiend. Zij moeten onder
steeds moeilijkere omstandigheden hun werk, met veelal oud of niet beschikbaar materieel,
vervullen. De broekriem zit bij het personeel reeds enige tijd op het laatste gaatje. Het signaal
dat onze politici aan het personeel afgeeft is in relatie tot de toch al haperende werving en het
behoud van het defensiepersoneel zorgelijk. Op beide punten is er nog geen sprake van een
trendbreuk. Dit laatste is echter wel essentieel wil men naast de materiële gereedheid ook op
korte termijn over een voor haar taak berekende personele organisatie beschikken.