Nu aan de slag!
Op 7 juli 2022 bereikten Defensie en de bonden een AV-akkoord voor de jaren 2021- 2023. Dat is dus inmiddels bijna een jaar geleden. Het akkoord bevatte een flinke verbetering van het inkomen voor een groot deel van het defensiepersoneel.
Daarnaast waren er nog diverse andere verbeteringen op het gebied van het woon-werk verkeer en een aantal toelagen. Ook stonden er een aantal concrete of minder concrete toezeggingen voor de toekomst in. Daarom werd er waarschijnlijk met grote meerderheid ingestemd met het akkoord. Maar inmiddels zijn we dus bijna een jaar verder en is er sinds die tijd niet veel gebeurd als het gaat om de verbetering van de arbeidsvoorwaarden.
Wat er wel is gebeurd is dat de kosten van het levensonderhoud enorm zijn gestegen, dat de oorlog in Oekraïne nog steeds voortduurt en dat Defensie ondanks een groot personeelstekort veelvuldig wordt ingezet waardoor de werkdruk flink is toegenomen. Waarom is het zo stil in het overleg? Gebeurt er dan helemaal niets? Zijn de sociale partners niet druk aan het werk? Om te beginnen sloot het behalen van het AV-akkoord een periode af waarin er weinig tot geen (formeel) overleg tussen Defensie en de bonden plaatsvond. Na zo’n periode is het altijd lastig om de draad weer op te pakken. Overleg moet weer worden gepland en opgestart. Tevens moet worden gekeken welke onderwerpen nog actueel zijn. Waar ligt de prioriteit, waar gaan we het over hebben, wat hebben we daarbij nodig? Enerzijds moesten de afspraken uit het akkoord worden omgezet in regelgeving en daarbij komen toch altijd weer onvoorziene zaken naar boven of moet er voor bepaalde groepen toch weer extra worden gekeken.
Omdat het extra geld in dat jaar al beschikbaar was, zijn een groot deel van de maatregelen meteen of met terugwerkende kracht ingevoerd. Dit legde een groot beslag op de mensen die belast waren met de invoering en uitvoering, wat we tot op de dag van vandaag nog merken doordat er dan toch weer een onverwachte vertraging ontstaat bij de invoering van zaken. Goede voorbeelden hiervan zijn de verbeteringen van het woon-werk verkeer en de pensioen compensatie.
Naast de onderwerpen waarover we moeten praten, is ook de manier waarop we overleg voeren iets waar we de afgelopen tijd veel over hebben gesproken. Zoals weleens wordt gezegd: ‘changing the business while running the business’. Het begon eind vorig jaar met de nodige personele wisselingen aan de kant van de werkgever, wat natuurlijk nooit goed uitkomt, maar zeker nu ongelegen kwam. Zoals ik echter al vaker heb aangegeven moeten ook wij als sociale partners bij onszelf te rade gaan en kritisch kijken of de manier waarop we de afgelopen jaren overleg hebben gevoerd de manier is waarop we dat nú moeten doen. Het antwoord daarop is ‘nee’. Ook wij moeten mee veranderen. Een defensieorganisatie die extra geld heeft gekregen en snel moet groeien vraagt een andere manier van overleg. Minder op kleine details over reorganisaties van een klein aantal functies of pure uitbreiding en meer op hoofdlijnen over personeelsbeleid en hoe er gegroeid kan worden. Minder alles van tevoren tot de kleinste details bespreken waar door de invoering lang op zich laat wachten en dan eigen al achterhaald is en meer op basis van richtlijnen en snel invoeren van brede afspraken, om vervolgens samen bij te sturen en daarvan te leren.