Sporten bij Defensie
Van 9 tot en met 16 september 2023 zijn de Invictus Games gehouden in Düsseldorf, Duitsland. Dit evenement werd voor het eerst in 2014 gehouden op initiatief van de Britse prins Harry en dit jaar was alweer de zesde editie. De Invictus Games zijn bedoeld om meer erkenning en waardering voor gewonde militairen te ontwikkelen en deze te ondersteunen in hun individuele revalidatieproces.
De twintig deelnemers die Nederland vertegenwoordigen hebben allemaal hun eigen verhaal en het evenement gaat vaak gepaard met veel emotie. Het is prachtig om te zien wat deze spelen betekenen hebben voor de deelnemers en hoe dit anderen kan inspireren. Er is terecht veel aandacht voor deze spelen en de deelnemers door de defensietop en diverse andere prominenten. Maar naast het team van de Invictus Games heeft Defensie nog ca. 26 andere militaire teams die in diverse sporten nationaal en internationaal actief zijn. Dit zijn weliswaar teams die niet bestaan uit gewonde militairen en het doel van de deelnemers is vaak anders, maar desondanks zou hier best wat meer aandacht naar uit mogen gaan. Sport is namelijk een hele mooie manier om fysieke fitheid, samenwerking, discipline en concentratie te verbeteren. Daarom worden er gedurende het jaar diverse (defensie)kampioenschappen georganiseerd. Deze kampioenschappen staan vaak in het teken van typische militaire sporten zoals de militaire vijfkamp, oriënteren of speedmarsen, maar ook andere sporten zoals judo, zeilen en sinds kort het enorm populaire padel. Ik ben van mening dat het niet alleen goed is dat deze sportkampioenschappen worden gehouden vanwege de eerder genoemde voordelen, maar ook om de defensiemedewerkers iets extra’s te bieden naast het reguliere werk. Dit maakt Defensie een aantrekkelijke werkgever en zorgt voor een andere vorm van kameraadschap buiten het functionele werk om. Ik hoop dan ook dat we de komende jaren meer zullen investeren in het aanbieden van sportevenementen en dat we ook de burgermedewerkers binnen onze organisatie meer in de gelegenheid stellen om deel te nemen. Een van de sporten die mij bijzonder aan het hart gaat is golf. Toen ik 26 jaar geleden op de KMA begon werd ik al snel gevraagd voor het militaire golfteam en heb ik meerdere jaren aan diverse nationale en internationale wedstrijden deelgenomen. Ik weet dat veel mensen golf niet een typische sport voor een militair kampioenschap vinden, maar golf is één van de populairste sporten van Nederland en het defensiekampioenschap golf is al jaren een van de drukst bezochte kampioenschappen van de sportkalender. Golf is daarnaast een sport die veel discipline, concentratie en doorzettingsvermogen vraagt. Hoewel het niet zoveel fysieke inspanning vergt als bijvoorbeeld hardlopen of wielrennen, is het wel degelijk een sport die inspanning vraagt. Een andere bijzondere eigenschap is dat golf door alle leeftijden en in alle rangen wordt beoefend en iedereen kan door het ‘handicap’ systeem tegen elkaar spelen. Inmiddels speel ik veel minder dan toen en is het niveau van het militaire golfteam flink toegenomen. Toch kreeg ik een aantal weken geleden de eer om als teamcaptain en Chief of Mission het Nederlandse team te vergezellen naar het militaire wereldkampioenschap golf in San Diego, USA. In totaal deden zeventien landen mee aan dit WK. Naast de ‘grote’ landen als de Verenigde Staten zelf, Canada, Frankrijk en Duitsland deden er ook diverse landen uit Afrika, Sri Lanka, Kazachstan en de Dominicaanse Republiek mee. Dit was met recht een divers deelnemersveld. Het Conseil International du Sport Militaire (CISM) is al sinds 1948 de organisatie die internationale en wereldkampioenschappen organiseert. Hoofddoel is om internationale betrekkingen tussen krijgsmachten door sport te bevorderen, met het idee dat samen sporten kan bijdragen aan vrede en begrip tussen naties. Dit is een doel aangezien het met de hedendaagse geopolitieke spanningen steeds lastiger is om elkaar te bereiken. Daarom is het des te belangrijker dat dergelijke kampioenschappen blijven bestaan. De kennis tussen diverse landen over elkaars cultuur en elkaars krijgsmachten is uiterst interessant en er ontstaan hechte vriendschappen. Zo kan sport verbroederen en soms bruggen slaan tussen landen waarbij dat anders lastig is. Ik vind het mooi dat ook Nederland hieraan bijdraagt. Nederland werd uiteindelijk verdienstelijk zevende en van de Nederlandse atleten wist Berend den Engelsman de beste klassering (15de) te behalen. Gefeliciteerd Berend!
