Een veilig en perspectiefvol 2017
Het was de afgelopen weken een periode van terugblikken en
vooruitkijken. Zo ook bij Defensie. Tijdens de nieuwjaarsreceptie op het
ministerie gaf onze minister aan dat investeringen nodig zijn om de huidige
krijgsmacht überhaupt in stand te kunnen houden en te vernieuwen
Voor de vervangingen, modernisering en aanschaf van wapensystemen is dan ook meer
budget nodig. Meer budget omdat er bij het huidige budget de krijgsmacht de komende
jaren verregaand gereorganiseerd zal moeten worden om de organisatie financieel in
balans te krijgen. Met andere woorden, als er geen budget bij komt zal de krijgsmacht
verder moeten inkrimpen is de boodschap aan een nieuw Kabinet. In haar toespraak gaf de
minister niet alleen aan dat ‘de koek op is’ maar óók dat er missies moesten worden gestopt
omdat de rek eruit is. Op deze duidelijke analyse van onze minister valt niets af te dingen.
In haar speech was de minister positief over het feit dat er meer geld naar Defensie gaat. Meer
geld of is er nog steeds sprake van minder, minder? De minister is realistisch over het feit dat
de werkvloer vooralsnog wordt geraakt door effecten van de eerdere bezuinigingen. Volgens
onze minister is er echter wel degelijk perspectief. “We komen uit het dal en gaan omhoog. En het
is belangrijk om dit op ons netvlies te houden”. Mooie woorden maar het salaris van januari en het
zeer moeizaam verlopen van de arbeidsvoorwaarden geven het personeel echter een totaal
ander beeld.
In de speech geeft de minister een realistisch beeld van de staat van onze krijgsmacht. Dit siert
haar. Ik onderschrijf dan ook in grote lijnen hetgeen zij heeft uitgesproken. Echter, ik hoop voor
onze samenleving en het defensiepersoneel dat er na de verkiezingen eindelijk wel sprake zal
zijn van perspectief voor Defensie. Perspectief dat een nieuw Kabinet daadwerkelijk gaat investeren
in de hoognodige modernisering en uitbreiding van onze krijgsmacht en gaat investeren in
de werving en het behoud van het defensiepersoneel.
De speech houdt mij echter wel bezig: hoe is het mogelijk dat in het huidige tijdsgewricht een
minister aangeeft dat zij een nagenoeg failliete inboedel achterlaat voor haar opvolger zonder dat
een ruime meerderheid van de Tweede Kamer hiertegen te hoop loopt en onmiddellijk herstellende
acties eist? Met andere woorden is er daadwerkelijk sprake van perspectief ? Kunnen de nieuwe
politici wel invulling geven aan de zware taak en verantwoordelijkheid om voor de veiligheid van
ons land zorg te dragen? Op al deze vragen zullen we in 2017 hoogstwaarschijnlijk een antwoord
gaan krijgen. Ik wens u allen een gezond, gelukkig en vooral veilig en perspectiefvol 2017 toe.
