Een (verborgen) noodkreet van het defensiepersoneel
Op dinsdag 21 februari hebben de Centrales van Overheidspersoneel de resultaten van de onder het defensiepersoneel gehouden enquête gepresenteerd. De conclusies uit de enquête, die eind 2016 is afgenomen, zijn snoeihard en dat gaat me aan het hart. Echter, na meer dan 25 jaar van reorganiseren en visieloos bezuinigingen is het niet verwonderlijk dat het defensiepersoneel er klaar mee is. Dat zien we terug in de resultaten van deze enquête. Ik zie de resultaten dan ook als een noodkreet van het defensiepersoneel. Een noodkreet richting de militaire leiding, politiek en een nieuw kabinet.
Een noodkreet die tijdens het onlangs gehouden overleg over personeel Defensie in de Tweede Kamer door politici ter harte is genomen. De ‘rode kaart’ van het personeel treft niet alleen de minister maar geldt voor ons allemaal, was een gehoorde opmerking in de Tweede Kamer. Helaas is er pas aan het einde van deze kabinetsperiode begrip voor het defensiepersoneel en voor de situatie waarin onze politici hen heeft gebracht. Verkiezingstijd?
Naast de vakbonden houdt óók Defensie regelmatig onderzoeken onder haar personeel. Onlangs kreeg ik de Monitor Werkbeleving (totaal) eerste en tweede kwartaal 2016 onder ogen. Onze enquête is een paar maanden later gehouden dan de interne enquête. Gezien de betrekkelijke korte tijd tussen beide enquêtes en het feit dat er niet iets substantieel is veranderd eind 2016 is het de vraag of beide enquêtes overeenkomen. Zo niet, dan moet je concluderen dat het defensiepersoneel schijnbaar schizofreen is. En ik mag hopen dat dit laatste niet aan de orde is! Ik heb de beide enquêtes naast elkaar gelegd. In mij weblog (www.kvmo.nl) van maandag 27 februari ben ik hier dieper op ingegaan.
Mijn conclusie is dat er grote overeenkomsten bestaan tussen de beide onderzoeksresultaten.
Het bijzondere is echter dat de interne monitor bij niemand de alarmbellen heeft laten afgaan.
Er wordt gesproken over stabiele beelden, nagenoeg dezelfde (hoge) tevredenheid, men is trots
op Defensie. Een duidelijk geval van wie schrijft die blijft, want ongeveer de helft van het personeel is het hier helemaal mee eens. De andere helft niet en dat is veel te veel! Met de noodkreet van het defensiepersoneel die ook in de interne monitor duidelijk herkenbaar is, wordt niets gedaan. Er ontstaat pas ophef en ‘Mea Culpa’ op het moment dat de media de noodkreet van het defensiepersoneel oppakt. En dat is jammer want het defensiepersoneel verdient beter. Niet alleen op het arbeidsvoorwaardelijke front maar ook op het gebied van waardering en het serieus genomen worden.
Het wordt dan ook tijd voor verandering. De mate hiervan zal voor een groot deel afhankelijk zijn
van de verkiezingsuitslag: u en uw dierbaren zijn 15 maart aan zet!