Tot 1993 werden de arbeidsvoorwaarden voor alle rijksambtenaren in één overlegforum vastgesteld: de Centrale Commissie voor Georganiseerd Overleg in Ambtenarenzaken (CCGOiA). Specifiek voor militairen werden daarnaast aanvullende afspraken gemaakt in een separaat overlegforum: het Centraal Georganiseerd Overleg Militairen (CGOM). Hier sprak de werkgever Defensie met 10 belangenverenigingen van militair personeel, zoals de KVMO, de NOV, de KVNRO, de MarVer, de AFMP, de VBZ, de LKV, de VVDM, de AVNM en de KVEO.

Sectorenmodel

In 1993 besloot de toenmalige minister van Binnenlandse Zaken, mevr. Ien Dales, om het overleg op te splitsen in sectoren, gerelateerd aan de verschillende ministeries/werkgevers. Hiermee werden de verschillende ministers de werkgever van het personeel binnen het eigen ministerie. Voor defensie werd dit het Sector Overleg Defensie, binnen defensie ook wel het ‘Georganiseerd Overleg’ genoemd. Tegelijkertijd werden de belangenverenigingen/vakbonden niet meer toegelaten aan de overlegtafel, maar (één niveau hoger) de centrales van overheidspersoneel. Dit betekende dat de KVMO, de NOV en de KVNRO zich als ‘CMHF’ in het overleg begaven, maar nog wel vertegenwoordigt door de ‘oude’ onderhandelaars uit de verschillende verenigingen.

Het zijn dus niet de individuele vakbonden die aan tafel zitten met de werkgever Defensie, maar de vier Centrales van Overheidspersoneel: CMHF (GOV|MHB, KVMO, KVNRO & NOV), ACOP (AFMP/FNV & MarVer en Abva/Kabo), CCOOP (ACOM en CNV Publieke zaak) en AC (VBM enBBTV).
Alleen die vakbonden die aangesloten zijn bij een van de genoemde vier Centrales kunnen hun invloed uitoefenen aan de overlegtafel.
Het is ook op het niveau van de Centrales dat er wordt meegesproken over de pensioenen.

Drie van de vier Centrales zijn daarnaast verbonden aan een landelijke Vakcentrale, waardoor de onderliggende vakbonden hun invloed eveneens kunnen uitoefenen in de Stichting van de Arbeid (STAR) en de Sociaal Economische Raad (SER), belangrijke adviesorganen van de Nederlandse Regering.